این صدای غوک مرده‌ای است

که در میان برکه‌های دور می‌آید به گوش

جنگل سخت، جنگل سرخ، جنگل سوزان و مرده

هرلحظه گوزن سبز را می‌نوشد

آب مرده‌ای در کوزه‌های خاک

مارماهی را به صلیب می‌کشید

در بالاترین درخت مسیح  خوابیده است

و در باب21 انجیل یوحنا آیه 19

مرا به شب جاده‌ها  نزدیک می‌کند

در چشمه‌های بالادست

دیوان سر کنده‌ای از قرون عتیق

دسته‌های کلنگ را می‌خورند

صلیب مسیح را به دوش می‌کشم

به‌جای هم‌قطارانی که ریشه گیاهان را می‌کشند

و کشیشی که برای درختان دعا می‌خواند

جنگل مرده را به روشنایی روز می‌برد