شعرهای سورئالیست ((دکتر حسنعلی ترنج ))
شاعر سوررئالیست سبک شخصی
تنها در این جاده ی گمشده می روم
جاده ای که از امتداد سیاه به سرخ می رسد
سرگردان و چشم به راه
در عبوری از بیراهه های زمان
در امتداد خشم کفتاران بی سر
جاده میرود و من درگذرم
مسیری که مرا به رویا می برد
در نگاه لرزان کلاغان غلتیده در خون
اما من در گذرم در این بی نهایت
بین پیچ هولناک تاریخ و جغرافیا
کروکودیلها و مارها به هم شلاق می زنند
جاده مرا می برد و غبار زمان همه را می بلعد
در تونلهای پوسیده متروک
سمهای خری آویزان می شود
در اواسط شهریور
موشها منفجر و ویران می شوند
مزرعه بدست گرازی آلوده میسوخت
و کرم شبتابی به عمق جاده می رود
آوازی سرخوش در روستاهای سر راه
و مسافران خسته کباب فراموشی می خورند
قهوه خانه سیاه بین راه
من و فرعون از فلسفه کافکا می گوییم
اتوبوسی بدون سقف و آسمانی نارنجی
جاده ای که می رود در انتهای سبزه زار
مسیح با گله گاوی از کنارم رد می شود
رنج صلیبش را بدوش می کشم
در میان آیه های انجیل یوحنا
با چشمان مهربان گربه های ولگرد
از شهر تفلیس عبور می کنم
دختر بچه های مهربان با گلهای سرخ
در راهم لبخند می زنند
کسی منتظرم هست در این بی راهه
بین همه راهها به پیچ نمی رسند
در آخرین سرود تاریکی
در غبار فراموشی گمشدگان
عبور از پلی معلق و آهنین
گربه های شاخدار دهان تمساح را می درند
و صبحی شفاف از کوهستانی بلند می رسد
دشتهای سرخ و سفید و سبز اوایل بهار
پیش از آنکه از یادها بروم
در میان جاده ای که به انتها گردنه نمی رسد
دریاچه روشن در ۲۷ پاییز
کروکودیلها را در خودش ذوب خواهد کرد
۵/۵/۱۴۰۴
تاريخ : سه شنبه هفتم مرداد ۱۴۰۴ | 10:26 | نویسنده : دکتر حسنعلی(بهرام) ترنج |
درباره وب
در تن تخته سیاه ابدی
دو تا رنگ نبود
لينک دوستان
لينک هاي مفيد
آخرین مطالب
آرشیو مطالب
لينک هاي مفيد
امکانات وب